Terapisti C i tha: “Shpresoj që të më besosh kur them se je e denjë për të ndërmarrë këto hapa drejt një të ardhmeje që dëshiron”. Teksa shikonte filmin “A Beautiful Mind”, ajo kuptoi se kishte arritur sukses me trurin e saj që ishte prekuar nga skizofrenia. John Nash u bë një burim frymëzimi për të që të jetonte dhe të këmbngulte, siç ishte, pavarësisht mosbesimit të njerëzve në të. “Ti ngjan me të madhin John Nash,” tha terapisti D. Ajo u përgjigj: “Shpresoj të jetë kështu. Ai ishte aq i vendosur për të bërë një botë më të mirë, por askush nuk besoi në të. Unë dua që njerëzit të besojnë edhe në mua. Nuk dua që ata të dyshojnë në qëllimet e mia të mira vetëm sepse unë kam një çrregullim mendor. Unë dua të ndihmoj ta shpëtoj këtë botë nga gjithë pikëllimi i saj.”. Edhe pse ajo e dinte se kishte një rrugë të gjatë përpara saj.
Ajo kishte një perspektivë unike për botën, në gjendje të gjente dritë edhe në qoshet e saj më të errëta. Kohët e fundit, psikoterapisti i saj, terapisti A, sugjeroi: “Duhet të filloni të shkruani një libër për atë që keni kaluar”. “Për çfarë?” ajo pyeti. “Për gjithçka,” u përgjigj ai. Në fillim, ajo nuk ishte e sigurt nëse ishte një ide e mirë. Ajo nuk donte t’i ekspozonte botës emocionet, mendimet dhe besimet e saj. Megjithatë, pas shumë shqyrtimeve, ajo kuptoi përfitimin e mundshëm të një projekti të tillë. “Ndoshta duhet të filloj të shkruaj një libër për të ndihmuar të tjerët që ballafaqohen me probleme të shëndetit mendor. Ndoshta mund t’u tregoj atyre se nuk janë vetëm dhe se është në rregull të mos jesh mirë. Ndoshta mund të kontribuoj për ta bërë botën një vend më të mirë duke demonstruar se shërimi është i vërtetë dhe i arritshëm për ata që ndihen të gatshëm ta kërkojnë.”
Bota ishte një vend më i mirë me praninë e saj në të. Hap pas hapi, teksa vazhdonte të shkruante atë libër, ajo e kuptoi se sa vlerë zotëronte dhe se si arriti të ndryshonte jetën e njerëzve të tjerë. Deri më tani, ka pasur një betejë të vazhdueshme kundër mendjes së saj. Herët ose vonë, ajo ndaloi së dëgjuari atë zë të vogël brenda trurit të saj që vazhdimisht minimizonte vlerën dhe përvojat e saj. Ai zë i vogël u shndërrua në një zë që i thoshte vazhdimisht të vazhdonte të përpiqej. “Nga erdhi ai zë?” pyeti terapisti A. “Ndoshta nga e kaluara ime, të gjitha gjërat që kam përjetuar që më bënë të dëshiroja të vdisja. Megjithatë, unë isha e gatshme të mbijetoja pavarësisht kësaj. Kjo vetëm më bëri më të fortë dhe më bëri të përpiqem për më shumë,” tha ajo.
Ajo po jeton jetën e saj më të mirë tani, e fokusuar se ku është dhe ku do të shkojë. Për një moment, gjithçka ndaloi. Bota. Mendimet. Ky ishte momenti kur ajo e çliroi veten nga të gjitha. Ajo e ktheu jetën e saj të vështirë në një përrallë, hap pas hapi. Gjithçka që dikur u betua se donte, ajo tani ka. Ajo e donte jetën e saj, rininë, forcën, qëndrueshmërinë dhe guximin e saj. Edhe pse ajo e ka tani, ende duket se ka një panik herë pas here, por është në rregull. Ajo iu afrua aq shumë jetës që donte gjithmonë dhe nuk pranoi ta linte t’i ikte nga duart. Terapisti A i tha asaj: “Po bën hapa të mëdhenj dhe ndryshime të mëdha në jetën tënde”. Kjo e bëri atë të ndihej krenare për veten, ta dëgjonte nga dikush aq i mençur sa e shihte ajo. Ajo filloi të thoshte me vete: “Jam jashtëzakonisht krenare për veten time që po përpiqem”.
Të gjithë besonin në qëllimet e saj të mira. Kjo do të thoshte bota për të. Tani, ajo është e fokusuar vetëm në përfundimin e librit të saj. Mund të marrë shumë kohë, por ajo është e vendosur ta përfundojë atë. Përvojat dhe rrugëtimi i saj mund të bëhen një pikë kthese për dikë në jetën e tyre, duke i frymëzuar ata të bëjnë hapa të caktuar.
Realiteti i saj tani është bërë shpresa e saj e re, mbijetesa e saj. Dhe a e dini cila është pjesa më e mirë e gjithë kësaj? Ajo humbi shumë gjëra, por gjeti veten dhe disi kjo ishte gjithçka. Ajo është e gatshme të frymëzojë dhe inkurajojë njerëzit të flasin për shëndetin e tyre mendor, të ngrenë zërin e bisedave reale dhe kuptimplota dhe të bashkohen për shëndetin mendor, terapinë dhe mbështetjen. Njerëzit duhet të dinë se nuk janë vetëm në betejat e tyre.
Thellë brenda, ka gjithmonë dikush që ju kupton dhe ju bën të ndiheni të plotë.
Ndërsa shkruan librin e saj, ajo po shikon drejt së ardhmes së saj, duke shpresuar dhe duke u lutur që libri të frymëzojë njerëzit në nevojë që nuk kanë askënd përveç vetes. Ai libër duhet të bëhet një shpëtimtar sepse shpëtoi të sajën.
Skizofrenia mund t’i ketë dhënë formë trurit dhe jetës së saj, por nuk i shkatërroi ato. Terapisti A dha lajmin që kishte pritur me padurim: ajo nuk shfaqte më asnjë simptomë të skizofrenisë. Më në fund, erdhi dita që ajo kishte pritur. Ai e inkurajoi atë të festonte këtë moment të rëndësishëm, dhe ajo e bëri. Ajo festoi. Ajo e kuptoi se meritonte të jetonte një jetë të plotë, të përjetonte dashurinë dhe të ndiqte karrierën e saj.
Pavarësisht lirisë së saj të sapogjetur, ajo e dinte se asgjë nuk zgjat përgjithmonë dhe dyshimet mbetën ende. “Po sikur të kthehet?” u shqetesua ajo. Por falë terapistit të saj, këto dyshime u zhdukën. Ajo e kuptoi se jeta është e paparashikueshme dhe nuk mund ta dinte kurrë se çfarë mund të ndodhte ose kush do të dilte fitimtar në fund. Edhe nëse skizofrenia do të kthehej, ajo kishte forcën për ta menaxhuar atë.
Ajo derdhi pa u lodhur zemrën dhe shpirtin e saj për të shkruar librin e saj, e etur për botimin e tij, në mënyrë që bota të mund të dëshmonte mrekullinë që ajo kishte shkruar. Dhe çdo ditë që kalonte, ajo ndjente që vetja e saj e kaluar ngadalë po ndryshonte, duke i lënë vendin lindjes së një gruaje të re të fuqishme. Ajo dëshironte që ato momente lumturie të zgjasnin përjetësisht dhe një nuancë magjie dukej se mbushte ajrin. Ditët e ftohta dhe me shi të së shkuarës së saj u zëvendësuan nga lulëzimi i pranverës, paralel me ripërtëritjen e gjendjes së saj shpirtërore. Mendimet e saj dikur të turbullta u bënë një vend magjepsjeje dhe habie, ku errësira nuk mbante më asnjë fuqi mbi të.
Edhe pse kishte raste kur ajo dyshonte në aftësitë e saj dhe e gjendej e vetme në qoshet më të errëta të botës, ajo refuzoi ta linte errësirën ta konsumonte. Çdo veprim i vogël mirësie që tregohej ndaj saj e mbushte me një ndjenjë gëzimi të papërshkrueshëm, pasi kuptoi se mirësia ishte ajo që i duhej më shumë në orët e saj më të errëta. Të dashurit e saj kishin qenë shtyllat e saj të mbështetjes gjatë gjithë rrugëtimit të saj dhe ajo e dinte se inkurajimi i tyre i palëkundur ishte arsyeja që kishte arritur deri këtu.
Ka pasur raste kur ajo nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të arrinte në përfundimin se drejtësia më e madhe që mund të arrijë është të vazhdojë të jetojë jetën e saj pavarësisht gjithçkaje që ka ndodhur. Njëherë e një kohë, jeta e saj ishte si një trëndafil me gjemba ende të pranishëm. Ajo e dinte se bukuria e trëndafilit qëndron në praninë e gjembave. Fati ynë nuk është nën kontrollin tonë; na zgjedh neve. Ajo u bë modeli, superheroina, muza dhe frymëzimi i saj.
Ndërsa shkruante librin, ajo kishte mendime të tilla si: “A do t’i ndihmojë vërtet njerëzit ky libër?”, “Po sikur njerëzit të mos besojnë në sinqeritetin tim?” dhe shumë të tjera. Pavarësisht gjithë dashurisë dhe mbështetjes që mori, ajo ende luftoi për ta dashur veten. Megjithatë, ajo filloi të besonte në vetvete. Nuk ishte më skllave e frikës së saj dhe u bë e patrembur, duke zbuluar veten e saj të vërtetë si një forcë e fuqishme. Ajo ishte mirënjohëse për shumë gjëra, duke përfshirë të folurit për shëndetin e saj mendor dhe duke u përballur me çdo sfidë që i ndodhte. Ajo ishte mirënjohëse që të dashurit e saj nuk e humbën besimin tek ajo, edhe kur ajo humbi besimin tek vetja. Ajo e lëshoi maskën që nuk e hoqi kurrë dhe më në fund u zhduk. Ajo nuk e ndjente më nevojën për ta mbajtur atë dhe lumturia i dukej mirë. Gjatë seancës së radhës me terapistin A, ai komentoi: “Ti dukesh kaq pozitive sot”. Ajo u përgjigj: “Unë jam vërtet pozitive dhe e lumtur. Nuk jam më e dëshpëruar dhe e stresuar si dikur. Ato ditë kanë kaluar shumë.”
Ajo më në fund u pa dhe u dëgjua nga të tjerët. Ishte një arritje e madhe për të. Ajo kishte zbuluar vetë shkëndijën e saj të brendshme dhe e kishte përhapur kudo, duke refuzuar ta linte të ikte. Ajo kishte menduar se jeta e saj do të përfundonte, por ishte vetëm fillimi i një jete të re. Ajo kurrë nuk ishte ndjerë kaq e fortë më parë dhe tani ajo kishte kontroll mbi jetën e saj. Pavarësisht nëse njerëzve u pëlqente apo jo historia e saj, ajo ishte e vendosur ta bënte atë sa më të sinqertë dhe të vërtetë. Ajo shpresonte të ndihmonte jetë me librin dhe tregimin e saj.
Libri i saj përfundoi. Më në fund ajo gjeti lehtësim dhe paqe, sepse e dinte që një ditë dikush do të lexonte librin e saj, do të pushonte së kontrolluari nga traumat e tyre dhe do të gjente paqen ashtu si ajo. Ai libër nënkuptonte botën absolute për të – ai përmbante të gjitha përvojat e saj, të mira dhe të këqija. Ajo shpresonte që njerëzit të fokusoheshin më shumë në anët e mira të historisë së saj. Në fund të fundit, të gjithë kanë përvoja të këqija në jetën e tyre, por qëllimi i saj ishte të ndihmonte të tjerët të kalonin këto kohë të vështira. Dhe kaq, njerëz – historia e saj më në fund gjeti një vend të tregohet.
Autore: Kaltrina Hajrullahu
…
Shënim: Ky blog përfshin histori dhe përvoja personale të ndara nga një individ në lidhje me rrugëtimin e tyre të shëndetit mendor. Ndërsa individi ka dhënë lejen e tij të plotë për të ndarë historinë e tij, është e rëndësishme të theksohet se përvojat e secilit me shëndetin mendor janë unike dhe personale. Ajo që funksionon për një individ mund të mos funksionojë domosdoshmërisht për të tjerët.
Informacioni në këtë blog nuk ka për qëllim të diagnostikojë, trajtojë ose kurojë ndonjë gjendje të shëndetit mendor. Ai është menduar të jetë një platformë për shkëmbimin e përvojave personale dhe rritjen e ndërgjegjësimit për shëndetin mendor. Autorja dhe individi historinë e të cilit autorja e ka ndarë nuk janë profesionistë të shëndetit mendor dhe lexuesit nuk duhet të mbështeten vetëm në përvojat dhe opinionet e tyre si zëvendësim për këshillat mjekësore profesionale.
Ne i inkurajojmë lexuesit që të kërkojnë ndihmë nga një profesionist i kualifikuar i shëndetit mendor nëse ata janë duke përjetuar probleme të shëndetit mendor ose kanë ndonjë shqetësim në lidhje me mirëqenien e tyre mendore. Së fundi, ne dëshirojmë të falënderojmë individin për ndarjen e guximshme të historisë së tyre, autoren për shkrimin e historisë së individit në fjalë dhe, i falenderojmë për kontributin e tyre në diskutimin publik për shëndetin mendor.
Lista e shërbimeve të shëndetit mendor në Kosovë: revistapsika.com/sherbimet-e-ndihmes/
