,

Më lejoni t’ju tregoj një histori për një vajzë… (Pjesa 1)

Më lejoni t’ju tregoj një histori për një vajzë, një vajzë që kaloi disa përvoja tejet sfiduese me një çrregullim mendor jetë-ndryshues. Një vajzë që gjeti forcën të ngrihej si një person i ri i aftë për t’i bërë ballë gjërave, pengesave dhe sfidave që nuk i mendonte kurrë se ishin të mundshme të ndodhnin e as të tejkaloheshin.

Terapisti i saj, ta quajmë terapisti A, i thoshte: “Ti nuk je diagnoza jote. Çdo ditë ti je duke qëndruar këtu, duke luftuar dhe duke u përpjekur. Duhet të jesh krenare për veten”.

Megjithatë, ajo nuk ndihej krenare.

Përvojat e saj të hershme me sfidat e shëndetit mendor ishin të vështira. Njëri terapist (ta quajmë terapisti B) e vlerësoi, njëri terapist (ta quajmë terapisti C) e ekzaminoi dhe së bashku me terapistin A nisën rrugëtimin drejt shërimit. Në fillim ishte e vështirë. Terapisi B i thoshte: “Ju jeni duke përjetuar simptoma të ankthit.”. Ndërkohë, terapisti C i thoshte: “Keni marrë një diagnozë të Çrregullimit të Personalitetit Kufitar”.

Ishte terapisti A ai që nuk u fokusua asnjëherë plotësisht në diagnozën e saj.

Pasi vizitoi shumë terapistë dhe mori diagnoza nga më të ndryshmet, ajo u ndje e humbur dhe e pasigurt se kush ishte ajo në të vërtetë. Por, me ndihmën e terapistit A, ajo rizbuloi sensin e saj për veten. Përmes tij, ajo mësoi të menaxhonte reagimin e saj ndaj frikës.

Çfarë ishte ndihma e vërtetë në tërë këtë proces? Besimi në të dhe respektimi i zgjedhjeve dhe vendimeve të saja pa ndjerë nevojën për t’i ndryshuar ato. Ajo e dinte se kush ishte dhe ku po shkonte, dhe që ishte ajo që duhej të vendoste përgjigjën këtyre pyetjeve të neveritshme.

Ndonjëherë ndodhin ngjarje të papritura dhe ne nuk mund ta kuptojmë gjithmonë pse, por ajo mësoi se kohët e vështira sjellin forcën për të qëndruar. Fjalët e terapistit të saj, që të provonte ta “Kthente dhembjen e saj në fuqinë e saj”, ishin fjalët që ajo kishte nevojë t’i dëgjonte. Ajo u bë një person i fuqishëm, duke lënë pas kujtimet e traumave të së kaluarës. Pavarësisht nga përvojat e tmerrshme, ajo ishte mirënjohëse për mundësinë për të kontribuar në raport me të tjerët, me ato që i kishte dhënë jeta e saj. Pa ato vështirësi, ajo nuk do të ishte personi që është sot.

“Doktor”, thoshte ajo, duke iu drejtuar terapistit A, “A do të ikin ndonjëherë këto kohë të vështira?”. “Të provoj edhe një herë?” tha në heshtje ajo. Kam provuar gjatë gjithë jetës time të ndihem e pranuar dhe e dashur, kjo nuk është diçka e re për mua.

Por pse u zgjat kaq shumë rruga drejt rimëkëmbjes? Ndoshta, sepse askush nuk e besoi historinë e saj, përpjekjet e saj.

Pjesa më e vështirë në lidhje me problemet e shëndetit mendor është se nga ju kërkohet të keni një rënie dhe thyerje të thellë e të dukshme në mënyrë që njerëzit të kuptojnë se sa fort po përpiqeshit ta mbani veten të bashkuar. Ajo i mbajti të gjitha së bashku për të mos i lënë të gjithë të zhgënjyer, por e mbajti aq shumë veten, saqë dikur vetja u lëshua vetë.

Marrja e diagnozës së skizofrenisë në moshën 17-vjeçare ishte një përvojë sfiduese për të. Megjithatë, me ndihmën e terapistit A, ajo mësoi se skizofrenia nuk e përcakton atë dhe nuk është tërësia e asaj që ajo është. Terpisti D i dha asaj një rikujtim të dobishëm për të mos e harruar: “Unë jam një person i shëndetshëm, por me simptoma të skizofrenisë”. Ajo e pranoi këtë deklaratë si të sajën dhe e përdori për t’iu drejtuar vetes.

Terapisi A i thoshte shpesh asaj se “dhembja mbetet një mësuese e fuqishme”. Por ajo e kuptoi se paqja është po aq e rëndësishme dhe e fuqishme.

Ajo dëshironte shumë që deri më atëherë, sfidat e saj me shëndetin mendor të mos ishin hedhur poshtë si thjesht diçka fëmijërore. Të gjithë meritojnë të dëgjohen dhe të kuptohen.

Ajo u kthye atje ku filloi. Nëpërmjet terapisë, ajo gjeti forcën për të kapërcyer vështirësitë e saj dhe të shfaqej si një vajzë e re e fuqishme. Megjithatë, ajo filloi disi të ndjente njëllojë malli për sfidat që dikur e mundonin. Terapisti i saj i kujtoi asaj se ishte e natyrshme të ndihej kështu, por e siguroi atë se ishte e aftë të jetonte një jetë pa dhembjen ose frikën që e kishe pasur në jetën e saj për shumë gjatë. Tani, ajo mund të reflektonte mbi udhëtimin e saj dhe të vlerësonte sa larg kishte arritur.

Fillimi nuk ishte fare i lehtë, por i mësoi asaj shumë. I mësoi asaj se si të mbijetonte në këtë botë të madhe në orët e saj më të errëta. Gjatë gjithë jetës së saj, ajo është ndjerë sikur mendimet dhe ndjenjat e saj ishin disi shumë më të thella se të njerëzve të tjerë. Ajo tashmë e kupton se ndonjëherë të lëndohesh është mundësi që të rritesh. Gjithçka që kishte ishte shpresa. Ajo u ngjit pas saj me çdo fije të trupit të saj dhe iu lut që ta shpëtonte. Në këtë pasiguri, ajo gjeti forcën dhe qëndrueshmërinë për të vazhduar përpjekjet.

Autore: Kaltrina Hajruallu

Shënim: Ky blog përfshin histori dhe përvoja personale të ndara nga një individ në lidhje me rrugëtimin e tyre të shëndetit mendor. Ndërsa individi ka dhënë lejen e tij të plotë për të ndarë historinë e tij, është e rëndësishme të theksohet se përvojat e secilit me shëndetin mendor janë unike dhe personale. Ajo që funksionon për një individ mund të mos funksionojë domosdoshmërisht për të tjerët.

Informacioni në këtë blog nuk ka për qëllim të diagnostikojë, trajtojë ose kurojë ndonjë gjendje të shëndetit mendor. Ai është menduar të jetë një platformë për shkëmbimin e përvojave personale dhe rritjen e ndërgjegjësimit për shëndetin mendor. Autorja dhe individi historinë e të cilit autorja e ka ndarë nuk janë profesionistë të shëndetit mendor dhe lexuesit nuk duhet të mbështeten vetëm në përvojat dhe opinionet e tyre si zëvendësim për këshillat mjekësore profesionale.

Ne i inkurajojmë lexuesit që të kërkojnë ndihmë nga një profesionist i kualifikuar i shëndetit mendor nëse ata janë duke përjetuar probleme të shëndetit mendor ose kanë ndonjë shqetësim në lidhje me mirëqenien e tyre mendore. Së fundi, ne dëshirojmë të falënderojmë individin për ndarjen e guximshme të historisë së tyre, autoren për shkrimin e historisë së individit në fjalë dhe, i falenderojmë për kontributin e tyre në diskutimin publik për shëndetin mendor.

Komente:

Leave a Comment

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Artikuj të ngjashëm

Postimet e fundit

Kategoritë