Aktivitetet krijuese, ushtrimet fizike, jetesa e shëndetshme, rutinat e strukturuara dhe spiritualiteti u perceptuan si strategji të dobishme për përballimin e vështirësive të shëndetit mendor (Lucock et al., 2011). Po ashtu, Borg dhe Davidson (2008) zbuluan se marrja e roleve aktive, angazhimi në kontekste shoqërore, përfshirja në punë, ruajtja e aktiviteteve të përditshme, gjetja e kënaqësisë në gjëra të vogla dhe ruajtja e motivimit dhe shpresës ishin elemente të rëndësishme për procesin e rimëkëmbjes. Nga analiza e mëtejshme dolën katër tema kyçe: angazhimi në aktivitete të dobishme, lidhja me persona dhe vende mbështetëse, përdorimi i vetë-udhëzimeve dhe të mësuarit mbi sëmundjen mendore, medikamentet dhe vetë-trajtimin.
Aktivitete të dobishme
Shumë pjesëmarrës ruajtën një jetë të shëndetshme përmes punës, ndjekjes së studimeve apo përmbushjes së detyrave dhe rutinave të përditshme shtëpiake. Aktivitetet si muzika, ushtrimet fizike, ecja në natyrë dhe angazhimi në punë përmendeshin shpesh si mënyra për të ndjerë mirëqenie dhe për të lehtësuar simptomat. Disa përdornin me vetëdije aktivitetin fizik për të ulur tensionin e brendshëm, agresivitetin, problemet me gjumin dhe për të larguar fokusin nga simptomat. Një i ri ndau përvojën se lojërat kompjuterike e ndihmonin të largohej nga realiteti, ndërsa të tjerë gjenin qetësi përmes dëgjimit ose krijimit të muzikës. Për shembull, një pjesëmarrës gjeti ngushëllim në kompozimin e muzikës, këndimin dhe luajtjen me instrumente, duke e përdorur këtë si një mënyrë për t’u mbështetur gjatë episodeve depresive. Po ashtu, kontakti i rregullt me kafshët u përjetua si qetësues nga disa pjesëmarrës.
P2: “Muzika … gjithmonë kam gjetur paqe në muzikë … bëj muzikë vetë, këndoj, luaj kitarë … luaj shumicën e instrumenteve. Ka qenë diçka në të cilën gjithmonë jam mbështetur.”
Persona dhe vende mbështetëse
U theksua gjithashtu rëndësia e njerëzve mbështetës dhe mjediseve pozitive. Kalimi i kohës me familjen, miqtë, apo qëndrimi në vende që krijonin ndjesi të mira — si mbledhjet shoqërore, ecjet, palestra apo vendi i punës — i ndihmonte pjesëmarrësit të ndiheshin më pak të izoluar dhe më të aftë për të përballuar problemet. Mbështetja sociale ofronte shpërqendrim, inkurajim dhe ndihmë praktike në menaxhimin e sfidave.
Vetë-udhëzimi dhe të mësuarit mbi çrregullimet e shëndetit mendor
Në fund, pjesëmarrësit përdornin teknika të vetë-udhëzimit, si përsëritja e deklaratave pozitive, për të larguar mendimet negative. Një i ri me përvoja psikotike përsëriste vetes: “Sot po ndihem mirë!” për të ruajtur një qëndrim pozitiv. Shumë pjesëmarrës gjithashtu ndiheshin më të fuqizuar kur kërkonin informacion dhe mësonin mbi gjendjet e tyre dhe trajtimet përkatëse, duke ndihmuar kështu në përballimin e sfidave të shëndetit mendor.
Autor: Trëndelina Ymeri
Referencë:
Biringer, E., Davidson, L., Sundfør, B., Lier, H. Ø., & Borg, M. (2015). Coping with mental health issues: subjective experiences of self-help and helpful contextual factors at the start of mental health treatment. Journal of Mental Health, 25(1), 23–27. https://doi.org/10.3109/09638237.2015.1078883
